Het verhaal van de stichting

Volgens de abt is de kerk gebouwd op initiatief van Tyadeke van Krewerd, een edelvrouw, die resideerde in de 'Steenhuusterheerd'. Tyadeke kwam niet spontaan tot haar besluit om in Krewerd een kerk te bouwen - maar pas nadat zich in haar familie een drama had afgespeeld. Ook de bouw van de kerk verliep niet zonder problemen.

Belofte maakt schuld

Het verhaal van de abt begint rond 1260. Tyadeke heeft net haar man verloren, die van zijn paard is gevallen en na een kort ziekbed is overleden. Met hulp van haar zoon Menco komt ze het verlies echter te boven en wordt ze snel weer de oude. Maar als Menco enige tijd later ziek wordt en dreigt te overlijden, raakt ze in paniek. Als goede gelovige zoekt ze haar heil bij God en ze belooft Hem dat ze een kapel zal stichten als Hij zorgt dat Menco beter wordt. En zie het wonder dat nu geschiedt: Menco knapt zienderogen op en is na korte tijd weer helemaal gezond! 

Tyadeke's blijheid kent geen grenzen en dolgelukkig pakt ze de draad van haar leven weer op. Maar ze vergeet haar belofte na te komen. In plaats van een kapel te bouwen gaat ze op zoek naar een geschikte echtgenote voor de jongen - die haar ook een erfopvolger kan bezorgen - en arrangeert zij een huwelijk met Tete, de knappe dochter van de deken van Loppersum - die ook de nodige 'pitjes' heeft.

Het noodlot slaat toe

Intussen lijkt het erop dat de Almachtige - die Liefde is - Tyadeke haar omissie heeft vergeven: de jongelui trouwen met elkaar, vieren hun verbintenis met een schitterend feest en geven zich over aan de liefde, die korte tijd later haar vrucht afwerpt. Tete's buik wordt dikker en ronder en duidelijk is te zien dat er een kindje zit aan te komen.

Maar dan slaat het Noodlot toe - onverwacht en onverbiddelijk. Menco wordt opnieuw ziek en dit keer zo ernstig dat hij binnen enkele dagen overlijdt - ondanks de smeekbeden van Tyadeke - die radeloos is als ze zich realiseert dat ze haar belofte niet is nagekomen en haar Heer smeekt om haar te vergeven.

Ze krijgt echter geen gehoor - integendeel: door de dood van haar geliefde raakt de zwangere Tete zo van slag, dat de vrucht in haar buik te vroeg ter wereld komt. Als het jongetje al na enkele uren overlijdt, stort Tete volledig in - ze praat niet meer, ze reageert niet meer - en na enkele weken sluit ook zij voorgoed de ogen.

In korte tijd is Tyadeke haar zoon, haar kleinzoon en haar schoondochter kwijtgeraakt. In haar wanhoop geeft ze Tete's moeder de schuld van alle ellende en weigert ze de bruidsschat van het meisje terug te geven. En de tragedie had zeker nog een staartje gekregen als ze niet bij haar positieven was gekomen en geluisterd had naar haar innerlijke stem. 

De schuld ingelost

Ze ziet in dat strijd met de moeder van Tete haar niet verder helpt en dat alleen nederigheid en aanvaarding van haar lot haar innerlijke vrede kunnen brengen. Verrijkt met dit inzicht - dat ons allen tot steun kan zijn - neemt ze een besluit en begint ze voorbereidingen te treffen voor de bouw van een kapel, precies zoals ze God heeft beloofd. Als plaats voor de kapel kiest ze een perceel grond ten noorden van de Steenhuusterheerd, wat hoger op de wierde, waardoor de kapel in de zon ligt en je hem van veraf ziet als je naar Krewerd komt. Met hulp van de monniken van Wittewierum begint ze aan de bouw, die vele jaren in beslag zal nemen en haar levenswerk zal worden. In 1281 is de kapel eindelijk klaar. Ze laat hem inwijden en draagt hem op aan Maria - die de moeder is van alle mensen. Ze schenkt het gebedshuis aan het klooster, dat haar met raad en daad heeft bijgestaan. Daar tekent de abt de stichtingsgeschiedenis op van het vriendelijk ogende gebouw dat wij vandaag de dag kennen als de Mariakerk.

Gedenksteen

In de kerktuin liggen enkele grafzerken. Verder staat er een zuiltje met een plaquette ter nagedachtenis aan mevrouw D. (Dien) Sevenster- Meuter (foto boven). Zij was de dochter van dominee Meuter en groeide op in de 'nieuwe' pastorie aan de Pastorieweg (foto onder). Met veel liefde en oog voor detail beschreef zij haar jeugdherinneringen in het boekje 'Krewerd Herinneringen en oude verhalen'. Haar as is in de kerktuin uitgestrooid.